“عالَمین”
(جهانیان)!
– دقت کن تا به لطف حق، به وجه دیگری از معنا و مفهوم “عالَمین”(جهانیان) برویم. وجهی که تا کنون ناشناخته مانده است. و آن اینکه؛ عالَمین یا همان جهانیان، اشاره به جمعی خاص از نیروهای الهی است و هر کسی را شامل نمی شود. اینان آن بخش از جنود خداوندند، که جهانی اند. عالَمین یک نسبت است به اینان. یعنی کسانی که جهانی اند. یعنی اقلیمی و قبیله‌ای و گروهی و فرقه‌ای نیستند. جهانی اند! و دقیقاً از این روست که به “عالَمین” خطاب می شوند. آیهٔ “أَوَلَم نَنهَکَ عَنِ العالَمینَ” شاهد خوبی بر این معناست. در این آیه؛ قوم لوط، لوط پیامبر را به طور تهدیدآمیز خطاب می کنند که “آیا تو را از میزبانی “عالَمین” منع نکرده بودیم”!؟حال آنکه این عالَمین یا همان جهانیان فقط سه نفر بودند! در این وجه از معنا، جهانیان به معنای عام آن که همه گروه‌ها و طبقات را شامل می شود، نیست! قوم لوط نسبت به پذیرفتن مهمان‌هایی از جنس خودشان و امثالهم اعتراضی ندارند. آنها به طور خاص منع “عالَمین” کرده‌اند. قوم لوط بی شک “عالَمین” را می شناخته‌اند. و اِلّا در چنین موضعی چنین واژهٔ دوری را بکار نمی بردند. آنها می توانستند از واژهٔ ناس و اناس و انس و بشر و انام و انسان و امثالهم که متداول‌ترند، استفاده کنند، اما آنها واژهٔ “عالَمین” را بکار می گیرند! جهانیان را! این نیروی موسوم به جهانیان است که قوم لوط را شگفت‌زده کرده است، نه انسان عادی! این “جهانیانِ” آمده به خانه لوط فقط دو سه نفرند! اما همین دو سه نفر برای ویران کردن شهری کافی‌اند! چه اینان از “عالَمین” اند، یعنی نیروهای جهانی خداوند که بر تمامی عوالم هفتگانه اشراف دارند. جهانی‌اند چون اندیشه‌شان جهانی است. کار و بار و ماموریت‌شان جهانی است. اقلیمی و گروهی و فرقه‌ای و متعلق به این مکتب و آن مشرب نیستند. اینان هر کجا که باشند خدمت‌شان جهانی است و تنها از خودِ خداوند فرمان می گیرند. و قوم لوط به خیال خام خود تحویل اینان را طلب می کردند. مثال دیگر آنکه؛ “عالین” و “عِلِّیون” نیز در وجهی دیگر از معنا، اشاره به جمع خاص دیگری‌اند. خداوند، به ابلیس -که فرمان سجده بر آدم را اطاعت نکرد-، شماتت‌گونه خطاب می کند؛ مگر تو از “عالین” بودی که آدم را سجده نکردی؟! زیرا “عالین” نیز جماعتی خاص اند که دارای مرتبه‌ای از عُلُوّ و قدرتمندی در هستی‌اند. طبق آیات نص شریف، فرمان سجده بر آدم، فقط برای جمع ملائکهٔ مورد خطاب بوده است نه برای “عالین” که جمعی دیگرند و موجودیتی دیگر دارند! فلذا از این روست که به ابلیس خطاب می کند؛ “تکبر کردی یا از “عالین” بودی که سجده نکردی؟!” ای دوست، خداوند را جنود بسیار است و خود قرآن می فرماید که هیچ کس تعداد جنود او را نمی داند. بی شک کلمات کلیدی آیات الهی پر از رمز و راز و اسرار است که ما زمینیان سطحی‌نگر حتی به بخش کوچکی از آن هم به شناختی در خور و شایسته دست نیافته ایم. “پروردگارا! آگاهی‌مان را فزونی بخش”!و مِنَ الله التَّوفیق و عَلَیهِ التَّکْلان
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی
