“الاَخِلّاءُ یَومَئِذٍ بَعضُهُم لِبَعضٍ عَدُوٌّ اِلّا المُتَّقِینَ”
(دوستان نیز در آن روز دشمن یکدیگرند مگر اهل تقوا)!
☆ خوب دقت کن! در روزی که حقایق بر ملا می شود این تنها اهل تقوا هستند که اهل دشمنی نیستند. جز اینان همه اهل دشمنی و دشمن پروری اند. تنها استثناء آنهایند و آیه صراحت دارد. و بارها گفته ام که اهل تقوا کسانی اند که در کیفیت “نه خواستن” و “نه نخواستن” سکنا دارند. آنها نه اهل خواهش و آرزویند، و نه اهل کینه و نفرت پراکنی. نفس شان، نفس مطمئنه است. هیچ نیازی به دشمنی ندارند. زیرا از تضادها رهایی یافته اند. ذهن شان به چیزی چنگ نمی زند. پاک و آزاد و رهایند. خالی از غیر و پر از اویند. پس هر جا که باشند، اثر خیرشان را می گذارند و بی توقع می روند. متقین بهترین و پاکترین و قابل اعتمادترین نیروهای خدایند. خالص اند و با عشق کار می کنند. متقین، دشمنی ها را دامن نمی زنند بلکه آنها را از میان بر می دارند. با کار نیک شان، سیئات را از بین می برند. متقین اصحاب آیه “اِنَّ الحَسَنات یُذهِبنَ السَّیِّئات” اند. پس اهل نجات اند. اهل عمران و آبادی اند. جنگ طلب نیستند و به وادی خشونت و دشمن پروری ورود نمی کنند. ای دوست برای رهایی از کینه و دشمنی این آیه را همواره به یاد داشته باش؛ “…اِلّا المُتَّقِینَ”!…”اِلّا المُتَّقِینَ”!
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی
