“الباقیات الصالحات”
(باقی ماندنی های صلح آفرین!)
باقیات صالحات، باقی ماندنی های صلح آفرین است! و این از معنای واژگانش پر واضح است. صالحات ریشه در صلح دارد. این یعنی هر خدمتی را صالحات نگویند. آن خیری است که باعث صلح و سازش و دوستی و وحدت می گردد. اگر بتوانی خدمتی ارائه دهی که به واسطه ی آن، دل های مردمان را نزدیک و نسبت به هم مهربان نمایی، تو به حوزه ی باقیات صالحات وارد گشته ای و نام خویش را در صحیفه ی خیر ثبت نموده ای. و هر کاری که مابین مردمان تفرقه اندازد و نفرت پراکنی کند و آنها را نسبت به هم بدبین و دشمن نماید -اگرچه آن کار ظاهری انفاق گونه داشته باشد- دقیقاً بر خلاف معنای باقیات صالحات است. باقیات صالحات باید صلح و صفا ایجاد کند. دوستی و مودت به بار آورد. دل ها را به هم نزدیک کند و محبت الهی را بگستراند. اگر بخواهی خرج بدهی و نیت کنی که این اطعام را فقط برای هم عقیده های مثل خودم می دهم، آن باقیات صالحات نیست، اگر بیمارستانی بسازی و نیت کنی فقط هم کیشان مثل خودم را معالجه کند، آن باقیات صالحات نیست، اگر قناتی بسازی و بگویی آبش فقط برای رفع تشنگی عده ای خاص، و نه دیگر تشنگان، اینها هیچکدام هماهنگ با معنای باقیات صالحات نباشند. باقیات صالحات یک اصطلاح در حوزه ی “خیر” و همگانی است. صلح آفرین و موجب وحدت و همدلی است. بدان هر آنچه به پاس صلح و دوستی و ایجاد مودت مابین خلق خدا بنا نشده باشد، سزاوار کلمه صالحات نیست. و بدان که گاه حتی یک “کلمه” ات، یک اقدام ساده و صادقانه ات، می تواند باقیات صالحات شود آنگاه که به مردمان صلح و دوستی هدیه دهد و قلب هایشان را به هم نزدیک نماید.
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی
