“ وَ عَلَی الفُلکِ تُحمَلُونَ”
(و بر کشتیها حمل می شوید!)
از منظری باطنی، بسیاری از این کشتیها، این فُلک ها، همان خواهش ها و آرزوها و آرمان های دور و درازی هستند که انسان‌ها سوداگرایانه بر آنها سوار می شوند و خود را به تمامی در اختیارشان قرار می دهند. گاه این فُلک ها چنان سست و بی پایه و بی ارزش اند که با کمترین ضربه ای در هم می شکنند و آدمی را میان امواج افسارگسیختهٔ دنیا تنها و بی کس رها می کنند. ای دوست، تو هر آرزویی بپرورانی به واقع بر فُلک اش نشسته ای! چنین فُلک هایی چون فَلَک، تو را در چرخه ای می چرخانند! پس بنگر که تمامی تخم مرغ هایت را در کدام سبد می نهی! در میان همهٔ فُلک ها تنها فُلک عشق و تسلیم است که بی شک و بی خوف و اندوه، تو را به ساحل نجات می رسانَد. ای دوست اگر قرار است فُلکی سوار شوی، عشق و تسلیم الهی را دریاب که ربّ اش، آگاهی راه بلد است.
