☆ آن سالکی که دست موسایی و دم عیسایی داشته باشد، کارش کارستان است. موسای وجود تو دارنده ی اسم “اعلی” است. همچنانکه فرمود “اِنَّکَ اَنتَ الاَعلیٰ ”.و عیسای وجود تو دارنده ی اسم “مُحیِی” است. همچنانکه فرمود “اُحییِ المَوتیٰ بِاِذنِ الله”. یکی را نماد ید بیضاست و یکی را نماد دم حیاتی. آن که در عمق روحش این دو اسم را بیابد، ماده لطیف و صورت حقیقی را یافته، و راه محقق کردن اندیشه به واقعیت را گشوده است. هماهنگی ماده و صورت، وقوع واقعه است.
مسعود ریاعی