☆ “مراقبه” مادر ماست. حَوّای ازلی است. اوست که تولد دوباره را مهربانانه و بی توقع می بخشد. هر گاه از مادرمان دور شویم، او بیمار ما می شود و ما بیمار زندگی. درد می کشیم و رنج می بریم. پس شایسته است همواره به پاس زندگی، به سوی مادر باز گردیم و با “مراقبه” از او و از خود “مراقبت” کنیم.
مسعود ریاعی