“توشه رهایی”

☆ مسافر رهایی، همه چیزش را می بخشد. جسمش را به خاک. آگاهی اش را به باد. حیاتش را به آب و عشقش را به آتش. او جز رهایی توشه ای ندارد، که آن هم جدا ناشدنی است. سفر رهایی، تنها با توشه ی رهایی طی می شود. و رهایی چیزی نیست که آخر سفر بدست آید. آن ضرورت ابتدای سفر است.

مسعود ریاعی