☆ دوستِ خالص خدا کسی است که از چیزی نگران نیست، آشفته و پریشان نمی شود، نه ترس دارد نه اندوه، رها از وابستگی ها و تعلقات است، مالک چیزی نیست و در عین حال همه چیز به موقع در خدمت اوست، کارهایش بی توقّع است، انجام می دهد و می گذرد، منّت گذار نیست، نه ظلم می کند و نه ظلم می پذیرد، همواره در حال است، با حال است، جز حال زمانی را واقعی نمی داند، بخشنده و مهربان است، ستار و پوشنده است، فضول نیست، تجسس نمی کند، حرص نمی زند و همواره به آنچه که هست راضی است. دوست خدا، اخلاقش همچون خود خداست، فراتر از تضادها و بگو مگو ها زندگی می کند. ذهن او اسیر هیچ معلوماتی نیست. علم او، حضور خداوند است. تر و تازه است، زنده است. او در “خیر” ساکن است. پس برای همه امین و قابل اعتماد است.
مسعود ریاعی
