☆ اگر جهان هستی را مرده بینگاری، این یعنی تو همواره مراوده ات با مرده است. از مرده تغذیه می کنی و از مرده حیات و آگاهی می گیری! از منظر الهیون جهان موجودی زنده است. در قرآن کریم، زمین و آسمان سخن می گویند؛ “قالَتا أَتَینا طائِعِینَ”! این جهان زنده است، چون تو زنده ای، منتها هر پدیده از آن، رتبه ای از حیات گرفته است. پس اگر می خواهی با زنده، مراوده ای زنده داشته باشی، ضروریست که پیوسته در حال باشی. زمین و آسمان دیروز، زمین و آسمان امروز نیست. آنها هر ساعت هزاران کیلومتر در فضا جابجا می شوند. شبکه ی تأثیر و تأثرات هر لحظه تغییر می کند. نه مکان همان مکان قبلی است، نه زمان، و نه آگاهی ها و انرژی های موج زننده در هر لحظه. اگر نکته را بگیری؛ همواره آگاهی هایت را از زنده می گیری نه از مرده. و این تولدی در آگاهی است.
مسعود ریاعی
