“مغرب” در قاموس فرهنگ باطنی به کیفیتی گفته می شود که در آن کیفیت، دنیا برای سالک به پایان رسیده است. به عبارتی دیگر، به زمانی اطلاق می شود که آگاهی سالک از ذهن بشری عبور کرده است. چنین مغربی، مشرقی را در پی دارد. زیرا غروب کردن در جایی، به معنای طلوع در جایی دیگر است. لذا اصطلاح مغرب دنیای سالک، اشاره به گذر از کیفیتی دون، و تولد در کیفیتی برتر است.
مسعود ریاعی