☆ ذهن یک بافنده است. با تار های فکر و خیال آنچه را که بخواهی می بافد و آنچه را که نخواهی رشته می کند. اگر قصد تأیید چیزی را کنی، ذهن برایت قابل قبولش می کند و اگر بخواهی انکارش کنی، آن انکار را برایت وجاهت می بخشد. و دقیقاً از این روست که ایمان از مقولات ذهنی نیست. باورهای ذهنی را ایمان نمی گویند. ایمان، امری قلبی است و قلب مرکز شهود است و از قانون “مشاهده” پیروی می کند. در کیفیت مشاهده، ذهن بشری جز سکون نقشی ندارد.
مسعود ریاعی