☆ این جهانِ آفرینش بسیار اسرار آمیز بافته شده، و بسته به آگاهی تو، چهره عوض می کند. از یک منظر؛ تو تنها چیزی هستی که وجود داری، اگر به عمق نامتناهی خویش رسیده باشی و کل کامل شوی! در این کیفیت هر آنچه که می بینی فقط جهان توست. ☆ اما از منظری دیگر؛ فاقد وجود حقیقی هستی، اگر در اسارت ذهن محدود خویش باشی! در این کیفیت هر آنچه که می بینی، بیگانه است. این حکایت چون تمثیل حباب و اقیانوس است. اگر در حباب خویش بسر بری، چیز قابل ذکری نیستی، و اگر از درون به اقیانوس رَوی، همه ی اقیانوسی.
مسعود ریاعی