و این از زیبا ترین، پاک ترین، و عاشقانه ترین یاد هایی است که دوست می تواند به آن آرام گیرد. این همان ذکری است که ابراهیم خلیل (ع) حاضر بود دار و ندارش را بدهد و طنین آسمانی اش را همواره در عمق جانش بشنود. ترجمه اش نمی کنم زیرا هیچ ترجمه ای را به تمامی شایسته ی آن نمی بینم.
مسعود ریاعی