☆ خِرَد، “نور” است. نوری که با آن فهم حقایق میسر می شود. ذهن، حاصل مشتی تصوّرات و القاءاتی است که از کودکی مکرراً به ما تحمیل شده است. ذهن، یک حباب القایی است و اصالت ندارد. عقل یک نور ذاتی است و اصالت دارد. هنگامی که حباب ذهن، خالی و شفاف شود، نور عقل بیرون می زند، جهانِ تو را منوّر می کند و فهم را برایت میسر می سازد. تزکیه و پالایش ذهن برای همین است که نور ذاتی تو به ظهور برسد. هنگامی که به چشمه ی خِرَد خود وصل شوی، به مقام “مشاهده” نائل گشته ای. و “مشاهده” محصول همین نور است، نه ذهن. ذهن اهل “مشاهده” نیست، او اهل قضاوت و قیاس است. اهل ورّاجی است.
مسعود ریاعی