“ورطه ی محو”

☆ بین عالَم حقیقت و عالَم تاریک ما، یک خلأ و تُهیگی است. سالکی که خواستار حقیقت محض است، چاره ای ندارد که به این ورطه ی خالی پرش کند. پرش به چنین ورطه ای، یک از خود گذشتگی تمام و شجاعتی عاشقانه می طلبد. زیرا بعد از آن دگر هیچ منیّتی -چه ذهنی و چه مادون آن- از سالک باقی نمی ماند. و دقیقاً از این روست که سالکان راستین در هر عصری بسیار اندک اند.

مسعود ریاعی