روح”، گاه پیشاپیش تجارب عرفانی را از طریق نشانه ها اعلام می کند. اما غالباً سالک را بدون اعلام قبلی در اینگونه موقعیت ها قرار می دهد. آن شبیه خواب دیدن است که نمی دانی چه خواهی دید و چه پیش می آید. “روح” این کار را می کند تا سالک همواره در “حال” بماند. زیرا این تنها کیفیتی است که سالک، هشیارانه آماده ی دریافت است و میتواند خودانگیخته عمل کند.
مسعود ریاعی