سیر از جماد به گیاه و از گیاه به حیوان و از حیوان به انسان را از منظری دیگر نیز میتوان فهمید. ما آنگاه که توانستیم خود را از محدودیت ایستایی و جمود خارج کنیم، به زندگی گیاهی دست یافتیم و رشد را تجربه کردیم، آنگاه که موفق به برخورداری از غریزه شدیم، حرکت کردیم و به زندگیِ حیوانی رسیدیم، آنگاه که دریافتیم چیزی به نام ذهن وجود دارد، به حیات انسانی نائل آمدیم، حال اگر بخواهیم از این مرحله نیز به سلامت گذر کنیم باید از ذهنِ محدود بشری عبور کنیم. این تنها راه اَبَر انسان شدن است. و این کار با سلوکی آگاهانه صورت می پذیرد. برای خروج از یک مرحله و عروج به مرحله ای دیگر همواره باید از پوسته ی قبلی به در آمد.
مسعود ریاعی