هر چه دانشت بیشتر شود اما تحت تعالیم درست باطنی قرار نگیری، خطرناکتر می شوی. انسانهایی که برخوردار از استعدادهای شگرف اند، محفوظات بسیار دارند، به انواع تخصص ها مجهزند و به لایه های ناآشکار علوم دست یافته اند، به همان نسبت بر فریبکاری بیشتری نیز توانا گشته اند. زیرا با دست یابی به انواع دانش و آگاهی های ذهنی، برخوردار از لایه های پنهان و عدیده گشته و براحتی میتوانند، نیت خود را نهان، عملکرد خود را توجیه، و خود نفسانی شان را در زیر یکی از همین لایه های ذهنی مخفی کنند. این بدان معنی است که انسانهای بسیار با استعداد و نابغه، بیش از سایرین در خطرند. اینان یا بشدت خطرناک و ویرانگر می شوند، یا به ندرت خدوم و قابل اعتماد. که البته امروزه این نوع دوم بسیار کمیاب است. زیرا هر دانایی که تحت تزکیه و تعالیم درست باطنی قرار نگرفته باشد، بدون شک به تاریکی عمیق تری سوق داده شده است. چنین کسانی هنگامی که به ثمردهی دنیوی می رسند، براحتی قابل خرید و فروش می شوند و جریانهای مرئی و نامرئی قدرت آنها را به خدمت مطامع دنیوی خود می گیرد. و دقیقاً از این روست که جزو خطرناکترین انسانهای روی زمین می شوند. زیرا خطر سوزی آنها دگر فقط شامل خودشان نیست بلکه کل جوامع انسانی را در بر می گیرد. امروزه جهان بیش از هر زمان دیگری به تعالیم باطنی انسان سازانه و حقیقت طلبانه محتاج است، و بیش از همه، این نوابغ ذهنی اند که بدان نیازمندند. آن که “پُر شدن” را آموخته و “خالی شدن” را نیاموخته، نجات بخش نیست. و علم باطن در یک کلام، علم خالی شدن و تسلیم محض است.
مسعود ریاعی