خداوند، مخلوقات را در ظلمت آفرید و سپس بر آنها از نور خود پاشید، پس آن کس که از آن نور برخوردار شد، هدایت یافت، و آن کس که از آن بی نصیب ماند، گمراه گشت و به انحراف گرایید.
سُنَنُ التِرمِذی، باب الایمان ۲۶۴۴
خداوندا، برای من گناهی باقی مگذار، مگر آنکه آن را بیامرزی، و نه اندوهی، مگر آنکه آن را بر طرف کنی، و نه بیماری ای، مگر آنکه آن را بهبود بخشی، و نه عیبی، مگر آنکه آن را بپوشانی، و نه روزی ای، مگر آنکه آن را بگسترانی.
فلاح السائل، عن الامام الهادی عن آبائه (ع) ص ۳۱۰