“ازل” یعنی بی آغاز و “ابد” یعنی بی پایان. و این یعنی نامتناهی. “زمان” یعنی آغاز و پایان. و این یعنی متناهی. اگر بخواهی از اسارت زمان خلاص شوی و از چرخه تکرارش بدر آیی، تنها یک روزنه وجود دارد و آن “حال” است. و کسی نمی تواند از این روزنه عبور کند مگر آنکه از ذهنش عبور کرده باشد. مراقبه کیفیتی از بودن است که در آن ذهن با تمامی محدودیت هایش پشت سر گذاشته شده است.
مسعود ریاعی