☆ در تعجبم از کسانی که اصرار دارند سیمرغ را مرغ افسانه ای بدانند اما انسان کاملش ندانند.
☆ در تعجبم از کسانی که راضی اند سینا را کوهی از سنگ و خاک تصور کنند اما سینه ی انسان کاملش نبینند.
☆ در تعجبم از کسانی که حاضرند روح القدس را یک مفهوم انتزاعی بگیرند اما حاضر نیستند یک وجود نورانی و خالص و زنده اش بدانند.
☆ در تعجبم از کسانی که خداوند را در آسمانها می جویند اما قلب خویش را وا می نَهَند، با آنکه قرآن صریحاً گفته است “وَ اعلَمُوا اَنَّ اللهَ یحُول بَینَ المَرءِ وَ قلبِهِ” (بدانید که خداوند بین آدمی و قلبش است).
☆ و در تعجبم از کسانی که حاضرند ندای خداوند را از درختی بشنوند اما از قلب بنده ی مؤمنش که عرش خدای رحمان است نشنوند.
مسعود ریاعی
