در اشراق و روشن بینی، اتفاقی که می افتد این است؛ آگاهی تو به آگاهی موجودات دیگر پیوند می خورد. درست مثل گلی که تمام گلبرگهایش به هم متصل و در وحدت قرار گرفته اند. برای آنکه با گلبرگهای دیگر پیوندی زنده و آگاهانه بر قرار کنی، چاره ای نیست جز آنکه از حباب ذهنی ات بدر آیی. برداشت ها و قضاوتهایت را بدور بریزی و نسبت به جریان هستی، باز و پذیرا باشی، و از کیفیت “تسلیم” خارج نشوی. این کار شبیه بر تاب نشستن و تاب خوردن و چرخش، در شبی پر ستاره با افلاک است. بدان، اگر از پوسته ی ذهنی ات بدر نیایی، هستی هرگز اجازه ی دسترسی به آگاهی های زنده ی دیگر را صادر نخواهد کرد و تو را با قبرستان ذهنت، تنها خواهد گذاشت.
مسعود ریاعی