“انسان نورانی”، نسخه ی اصلی انسانیت است. قطبی است که سنگ وجود بر گِرد او می چرخد. همان انسانی است که جهانی بزرگ در او سرشته شده و واسطه ی حیاتی مابین زمین و آسمان است. روح بزرگ هستی با اوست و فیوضات حق، از وجود صاف و متعالیِ او اِفاضه می شود. انسان نورانی، خدا را به وفور در خود دارد و از ذهن و نفس بشری، خالی است، رهاست. پس آن به آن اراده ی حق را از خود متجلّی می نماید. او مظهری بزرگ در میان مظاهر دیگر حق است.
مسعود ریاعی