“روشن بینی” آمدنی است و نه آوردنی. هیچ کس نمی تواند روشن بینی را بیاورد. زیرا آن نوری است که خداوند بر دل بنده اش می تاباند. یک سالک فقط می تواند خود را در معرض آن قرار دهد. با مراقبه خود را آماده ی پذیرش آن کند. تمامی رهنمودهای بزرگان، برای چنین آمادگی و قابلیتی است. هیچ کس نمی داند که آن لحظه ی پر شکوه کی اتفاق می افتد، در خواب یا بیداری، در تنهایی یا در جمع، گاهِ قدم زدن یا گاه نشستن، در عبادت یا در سکوت، حتی ممکن است هنگام خرید این اتفاق بیفتد! کسی چه می داند! اما وقتی این اتفاق بیفتد، جهان چهره ی حقیقی اش را به تو نشان خواهد داد و تو را در آرامشی مسحورکننده فرو خواهد برد.
مسعود ریاعی
