“دل را از دلسوزی رها کن!”

هستی دلسوزی در کارش نیست و برای کسی دلسوزی نمی کند. او کار خودش را می کند. زنده می کند و می میراند. تنها پایبندی اش به مسیر ازلی خویش است. دغدغه ی هستی، خلوص خود است. او با جریان حیات، لحظه به لحظه خود را ناب تر و ناب تر می کند. روح های آگاه این نکته را می دانند و برای همین است که خود را شجاعانه به این جریان خلوص می اندازند و بی آنکه چانه بزنند با آن رهسپار می شوند. هیچگاه به حال خود دلسوزی نکن، این بدترین کاری است که یک سالک می تواند مرتکب شود. بدان که هستی هیچ وقعی برای دلسوزی تو قائل نیست. پس بجای دلسوزی، با جریان زنده ی حیات هماهنگ باش.

مسعود ریاعی