کیفیتی است که نه دنیاست و نه آخرت. جایگاه “اهل الله” همینجاست. اینجا جای اسم و صفت نیست و بهشتش دیگر است. اهلش رسیده به “مطلق” اند زیرا خوب دریافته اند که “کَمالُ الاِخلاصِ نَفیُ الصِّفاتِ” (کمال رهایی، نفی صفات است) حال آنکه هم دنیا و هم آخرت هر کدام سِرشته در صفات خویش اند. و از این روست که پیامبر (ص) فرمود: دنیا و آخرت، بر “اهل الله” حرام است.