زمین، همچون یک آکواریوم بزرگ است. نیروهای هوشمند، “گونه” های بسیاری را در این آکواریوم پرورش می دهند. آن گونه ها که خوب و مرغوب اند و بقولی جواب کار را می دهند، به جایگاه اصلی شان برده می شوند که نام بهشت بر آن نهاده اند. گونه های نامرغوب، استفاده های دیگری از آنها می شود که شاید خوشایندشان نباشد. این هستی هوشمند است، اسرافکار نیست، از همه چیز به فراخور حال بهره می بَرَد. این روند را اگر نیک بنگری در خود طبیعت زمینی نیز مشاهده خواهی کرد. من خروج پیروزمندانه از این آکواریوم آزمایشگاهی را عروج می نامم.
مسعود ریاعی