نگاه متعارف، اشیاء را صرفاً به صورت “جسم” می بیند. اما نگاه شهودی، بقول اهل مشاهده، اشیاء را چون مجموعه ای “انرژیک” می بیند. این بدان معناست که هر چیزی از پیوندی انرژیایی، ساخته شده، شکل گرفته و به ظهور رسیده است. کل جهان در چنگ یک شبکه ی انرژیایی مسحور کننده است که همه پدیده ها را در پیوند با هم قرار داده است. از این منظر هیچ چیز مستقلی وجود ندارد، همه با خطوطی انرژیایی به یکدیگر متصل و در ارتباط اند. دقیقاً از این روست که وقوع هر اتفاقی در جهان، بر همه ی جهان تاثیر می گذارد. شدت و ضعف دارد اما دور و نزدیک ندارد. وقتی تو به جای مرده دیدن پدیده ها، پیوند انرژیک شان را مشاهده کنی، به واقع این قلب توست که مرکز “شهود” شده است، و هر آنچه که هست بر گِرد مرکز شهود تو می گردد. یکی از برکات چنین مشاهده ای، آگاهی یافتن از تحولات جریان هستی است؛ زیرا هر گاه خللی در پیوند انرژیایی حاکم بر پدیده ها اتفاق بیفتد، آن به معنای تغییر و تحولی است که در حال وقوع است. و این از آن نوع آگاهی هایی است که نگاه عادی و شرطی شده، از آن محروم است. برای آنکه بتوان خطوط انرژی را دید، باید انرژی داشت. “مراقبه” باعث جذب و ذخیره ی انرژی لازم برای چنین دیدنی می شود.
