“الاَمانُ بِالاِیمانِ”
امنیت در ایمان است
این کلام علی (ع) یک شاهکار تمام است. حرف نیست، راهبرد سالکان است. امنیت در ایمان توست که شکوفا می شود. هیچ امنیتی در این دنیا وجود ندارد. این دنیا را با امنیت کاری نیست. همه چیز، هر آن، در کوران تغییر و دگرگونی است. هر آن، هر اتفاقی افتادنی است. هر چقدر هم که همه چیز را محاسبه کرده باشی، باز راههایی است برای وقوع اتفاقات محاسبه نشده. امنیت حقیقی تنها زمانی است که وسوسه ی امنیت داشتن را رها کنی و تسلیم جریان هستی باشی. وقتی خدای تو خیر باشد، وقتی تو به خیر مطلق ایمان داشته باشی، هر اتفاقی که برایت بیفتد، خیر است. و تنها همین امنیت است که وجود دارد. معنای دیگرش تسلیم است. و این امنیت، مفهومش آن نیست که همواره آنچه که تو انتظار داری، اتفاق بیفتد، بلکه بدان معناست که آنچه خدا خواسته است اتفاق می افتد، و تو تسلیم همانی. هر چه که باشد. این را امنیت از نوع ایمان گویند. در این امنیت، تو فقط یک پذیرنده ای. ناخدایی با کس دیگری است. آنها که این نکته را نمی فهمند، همواره باید بدور خود دیوار بچینند. و دیوارچینی امنیت نمی آورد، هیچگاه نیاورده است. ذهن، فریبت ندهد، نیرویت را برای چیزی که به چنگ نمی آید، هدر ندهد، وقتت را نگیرد، هشیار باش، یک سالک تنها با تسلیم است که به حوزه ی امنیت وارد می شود. تو امنیت حقیقی را فقط در چنین ایمانی می توانی بیابی، در هیچ کجای دیگری پیدایش نخواهی کرد.
