“یاد یار”

“مُحِبّ” را گفتند؛ گاه وصال، ما را نیز به یاد آر.
گفت؛ آن که خود را به یاد نیاورد، چگونه شما را یاد آورد.
گفتند؛ هیچ راه نباشد؟!
گفت؛ باشد
اگر جز یاد او یاد دیگر نخواهید، یاد شوید