خداباوری نزد بسیاری یعنی محدودیت، یعنی بند. اما خداباوری نزد من یعنی آزادی، یعنی خلاص شدن. زیرا خدا در نگاهم به مفهوم آزاد مطلق است. “فعال لما یشاء” است. و آنکه به این “آزاد مطلق” ایمان دارد، به واقع رو سوی آزادی نهاده است. پس هر چه بیشتر پیش رود، آزادتر خواهد شد. جز این باشد خدا را نشناخته و مسیر را درست نرفته است. چه او رهاننده است و تو را از وابستگی ها و اسارات می رهاند. و بدان آدمی هر آنچه را دوست داشته باشد، شبیه همو خواهد شد. “المَرءُ مَعَ مَن اَحَبَّهُ”. اهل ایمان “اَشَدُّ حُبّاً للهِ” اند، یعنی خدا را بیش از هر چیز دیگر دوست دارند. پس بیش از هر کس دیگر شبیه اویند. یعنی آزادمنش تر، پر ظرفیت تر و مهربانتر اند.
مسعود ریاعی