برخی بدون اجازه نقش خدا را بازی می کنند، برخی توهّم می کنند اجازه دارند که نقش خدا را بازی کنند، برخی به زبان نمی آورند اما عملاً نقش خدا را بازی می کنند، برخی با نوع رفتارشان در اذهان چنین القاء می کنند که نقش خدا را بازی می کنند، برخی کیف می کنند که برای عده ای نقش خدا را بازی کنند، برخی در حسرت بازی در نقش خدایند … همه ی اینان انسانهای بیمار، خطرناک و غیر قابل اعتمادند. تنها سالکانی سر به سلامت می برند که “بنده” بودن را بر هر چیز دیگر ترجیح دهند. اینان آزاده گانند و اتفاقاً خدا با همینهاست. پس “وَاعبُد رَبَّکَ” (ربّ ات را بنده باش!)
مسعود ریاعی