اگر قرار است به کالبد اختری ات دسترسی داشته باشی، به نیروی هنگفتی نیازمندی. در اختیار داشتن این کالبد و برخورداری از آن، انرژی لطیف فراوانی می طلبد. پس باید راههای صرفه جویی انرژی و حفظ و نگهداری آن را بیاموزی. این انرژی لطیف از فرآیند همین زندگی بدست می آید و مهمترین و کارآمدترین راههای جذب و ذخیره ی آن، که مادر همه ی راههاست، با “مراقبه” یا همان “توقف ذهن” امکانپذیر می شود. هنگامی که ذهن از گفتگوهای درونی باز می ایستد، تو به یک سکوت درونی و همه جانبه وارد می شوی. در این کیفیت باطنی، تمامی مجاری جذب انرژی، باز، و همه روزنه ها و شکاف های که باعث هدر رفتنِ آن است، بسته خواهد بود. این کیفیتی درونی است که در آن، نه فکری، نه خیال و توهمی، نه قضاوتی، و نه خواسته و آرزویی، هیچکدام وجود ندارند تا انرژی لطیف وجودت را به یغما برند. وقتی هیچ خواسته ای درونت شکل نگیرد، هیچ گفتگویی درونی نیز نخواهی داشت، و تو عملاً وارد حوزه ی “خاموشی سالکانه” شده ای. چنین حالتی شبیه خوابِ عمیقِ بدون رؤیاست، با این تفاوت که تو در خواب نیستی، بلکه در بیداری، این خواب عمیق را تجربه می کنی. دقیقاً در چنین حالتی، لطیف ترین انرژی ها، جذب وجود تو خواهند شد. همانطور که انسانهای عادی، پس از خوابِ عمیق، سرحال و بانشاط و پر انرژی اند، تو نیز با ایجاد خواب عمیق در بیداری ات، که به تعبیری همان مراقبه ی تمام است، برخوردار از یک انرژی کارآمد و هوشمند خواهی شد. و چون در این کیفیت، ذهن در توقف بسر می برد، راههای خروج و هدر رفتن این انرژی نیز بسته است و تو عملا این انرژی لطیف را ذخیره کرده ای. یکی از کاربردهای این انرژی لطیف و هوشمند، در حوزه کالبد اختری به منصه ظهور می رسد. چنین روندی، راز کار سالکان برای جذب و ذخیره انرژی لطیف است. ای دوست، وجود آدمی چونان یک دستگاه پیچیده ای است که در واقع تولید کننده ی انواع انرژی ها، از زمخت ترین تا لطیف ترین شان است. انرژی های زمخت تر این دستگاه، صرف کارهای فیزیکی و لطیف ترین شان در حوزه ی معنویت قابل استفاده اند. بدان؛ قضاوت ها و خیالبافی ها و آرزو پروری ها، دزدان انرژی لطیف اند. پس دست این سارقان را از دستبرد به انرژی های ناب وجودت کوتاه کن که نائل شدن به روشن بینی، انرژی هنگفتی طلب می کند.
مسعود ریاعی
