این دوره رو به اتمام است. در واقع تمام شده است و به قولی در وقت اضافه بسر میبرد. آینده دگر از آنِ انسان نیست، از آنِ اَبَر انسان است. ابر انسانی که هم اکنون متولد شده و در میان ما زندگی میکند. اَبَر انسان کسی است که مرز محدودیت های ذهنی را در نوردیده و از پوسته ی محدود خویش بدر آمده است. تاچندی دگر نسلی فرهیخته، آرام آرام زمین را فرا میگیرند و انسانهای متوهّم، محدود و پُر منیّت را به حاشیه ی اضمحلال میرانند. دوره ی جمود ذهنی و حماقت پیشگی رو به اتمام است. و بزودی قیامتش نیز بر پا خواهد شد. آنچه که اکنون در جهانِ حاضر می بینی پیش درآمد آن است. این بشری که برداشتها و ذهنیاتش، خدایش شده و هر روزه بر سر قدرت، آن هم با توجیه حق بجانبی، همدیگر را در جایجای جهان تکه پاره می کنند، چون اقوام عاد و ثمود مضمحل خواهند شد. بی شک آنچه را که نسل آینده شاهد آن خواهد بود ظهور اَبَر انسان هایی آزاد و رها شده از برداشت ها و شرطی شدگی هاست که مدیریت جهان را بر عهده خواهند داشت. مدیریت فعلی جهان، به تاریخ می پیوندد. تمام این خونریزی ها و ویرانی ها و جنایات و دربدری ها که می بینی، تعبیر “اللّهُمَّ اشَغلِ الظّالِمینَ بِالظّالِمینَ” است. آنها خود هر روزه در سراسر جهان همدیگر را ضعیف و ضعیفتر میکنند تا بکل محو گردند. اینچنین است حکایت پایان دوران. و بقول قرآن و عَلَی الاَسَف، تر و خشک نیز با هم خواهند سوخت. ” وَاتَّقوُا فِتنَهً لا تُصِیبَنَّ الذَّینَ ظَلَمُوا مِنکُم خاصَّه”. گویا هر چیز بهایی دارد. و حیات نوین بر اساس عشق و آزادی و خردمندی، بالاترین نرخ را طلب میکند. بدون شک تا چندی دگر نسلِ صلح، نسلِ صالح، چون نیلوفری از این باتلاق جنون سر برون خواهند زد. صلحی که ذهنی نیست. قراردادی نیست. حاصل دیپلوماسی نیست. آیین نامه ندارد. بلکه صلحی است آزاد که از قلب اَبَر انسان برون میزند. و چون نوری نسلِ فرهیخته را فرا میگیرد. یک “صلحِ کلِ” همه گیر. دیگر اتصال به الوهیتِ آسمان را ذهن عهده دار نخواهد بود بلکه این فراذهن است که در ارتباط تنگاتنگ با آن است. و ذهن از جایگاه پروردگاری، به جایگاه اصلی خود یعنی در حد یک وسیله تنزل خواهد نمود. جهان اینگونه از هیپنوتیزم ِحق بجانبی، رها خواهد شد. و آنگاه است که خواهند فهمید؛ حق به جانب هیچ کدامشان نبوده است. چه “حق” همواره فراتر از این اوهام است.
مسعود ریاعی
