“فَاقتُلُوا اَنفُسَکُم ذٰلِکُم خَیرٌ لَکُم””
(بکشید نفس تان را! که این برایتان خیر است!)
☆ این کشتن به معنای خودکشی یا دیگرکشی نیست. به معنای من کشی است! اگر خواهان وصل به خود متعال هستی، این ذهنِ من ساز باید فنا شود. قربانی شود. باید فعل من و قول من و خواست من، همراه با تمامی من های جعلی به آستان حقیقت ذبح گردد. این منِ نفسانی مخرّب است، بازدارنده از رشد است، ریشه ی همه ی رنج ها و آلودگی ها و حماقت هاست. محو این من، اصل کار و جوهره ی سلوک است. همان جهادعظیم است. وقتی این من فنا شد، تازه زندگی آغاز می شود، و حیات طیّبه نمودار می گردد. پیش از آن فقط تاریکی بوده است، توهّم دانایی بوده است، دست و پا زدن در مرداب خواهش ها و آرزوها بوده است. “فَاقتُلُوا اَنفُسَکُم”، به زندگی حقیقی و حقیقت زندگی اشاره دارد. آن کلید فتح حیات و دعوت به آن است. اینجا سخن از مرگ و تبلیغ خشونت نیست، بالعکس، ارائه راهکاری برای زدودن مرگ و تاریکی از بهشتِ وجود است.
بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی