☆ سفر به “کجا”، سفر در مظاهر هستی است. از این جا به آنجا رفتن است. یک جابجایی فیزیکی است. اما سفر به “ناکجا”، به بطن هستی رفتن است. غوص در مطلق نامتناهی است. ترکِ خود است برای نیل به “ناشناختنی”. در سفر به “کجا”، اگر به جایی روی، دگر در جای قبلی نیستی. اما در سفر به “ناکجا”، جایی نیست که از تو خالی باشد. سفر به ناکجا، شبیه شکستن کوزه و پیوستن فضای خالی درونش به فضای لایتناهی بیرون است. سفر به ناکجا با خروج از “من ذهنی” آغاز می شود.
مسعود ریاعی