حقیقت غایی، ورای واژه هاست. واژه ها از جنس حقیقت نیستند. واژه ی دیدن، کجا خود “دیدن” است و واژه ی باران، کی خود “باران” است؟! زندگی کردن بر اساس واژه ها و اصطلاحات را دور بینداز، خودِ زندگی را دریاب. زندگی را ببین، نه واژه ها را. واژه ها توهّم اند، یک پوششِ تاریک اند، منبعث از القاءات ذهنی اند. حقیقت غایی، شکل و صدایی ندارد، لطیف است، ذات زندگی است. و برای دریافت آن تنها به سکوتی همه جانبه نیاز است، نه به واژه ها.
مسعود ریاعی