یک معلم الهی تمام و راستین، کسی است که از اساس ذهنیت های تو را بهم بریزد، دگرگون ات کند، و سپس آبادت نماید. معلمی که همواره تو را تایید کند و مطابق ذهنیاتت سخن بگوید، یک معلم واقعی نیست. کسانی که می گویند؛ معلمین را تا زمانی قبول داریم که سخنانشان مطابق نظرمان باشد، هیچگاه قدم به سلوک نگذاشته اند. آنها به واقع خود را قبول دارند، نه تعالیم معلمین الهی را. اینان در هر طریقتی که وارد شوند، وقت خود را تلف می کنند و طرفی نخواهند بست. بدان همواره تعالیم نجات بخش از آنِ کسانی است که توانایی کنار گذاشتن برداشت ها و ذهنیات خود را دارند و برخوردار از قلب و ذهنی پذیرا گشته اند. در این وادی، مراد غایی از تسلیم، تسلیم به شخص نیست، تسلیم به تعالیم الهی است.
مسعود ریاعی