این جهان زیبایی که همواره همه از شگفتی و لطافت آن سخن می گوییم، یک وِجهه ی وحشتناک نیز دارد که گاه روی می نمایاند. وِجهه ای مخوف، پیچیده، بی رحم و غافلگیر کننده. سالکی که طریقت عملی را پیموده است با این چهره ی دنیا به خوبی آشناست. اگر روزی در سلوکت با این چهره ی دنیا روبرو شدی، راه عبور از آن، پذیرش موت است، این یعنی بدنبال حفظ خود نباش و هر اتفاقی را رواناً پذیرا شو. بگذار هر اتفاقی که میخواهد، بیفتد. ورود به چنین کیفیتی، تنها راه خلاصی از این ورطه است. چه اگر ذهنت فریبت دهد و بخواهی بدنبال حفظ جانت باشی، آن را از دست خواهی داد. اما چنانچه جانت را بر کف دست داشته باشی و دگر به آن فکر نکنی، از این ورطه با عزّت عبور کرده ای.
مسعود ریاعی