برای شنیدن “کلمه ی خدا” که دانه ی حیات و آگاهی است، باید از زمانمندی عبور کنی. عبور از زمان، به معنای انقطاع از مخلوقات، و گذر از اوصاف بشری است. آنگاه که توانستی ذهنت را متوقف کنی، و گفتگوهای درونی ات را خاموش کنی، و به سکوتی همه جانبه دست یابی، و کاملاً از توجه به غیر بریده شوی، و هم مادیّت و هم معنویّت را پشت سر گذاری، و چیزی نخواهی و بدنبال چیزی نباشی، کلمه ی خدا را خواهی شنید. و این شنیدن، همان دریافت است. چنین کلمه ی زنده ای را در قیل و قال های این و آن نخواهی یافت. پس وقتت را تلف نکن. تنها راه شنیدنش، یک مراقبه تمام و کمال است. تا منقطع نشوی، نشنوی. و دعای انقطاع از غیر، این است؛ “اِلهی! هَب لِی کَمالَ الاِنقِطاعِ اِلَیکَ”
مسعود ریاعی