نیایش های زنی که سرشار از نیروی تأنیث خود است، به مراتب قوی تر از نیایش های مردی است که مملو از نیروی ذَکَر است. زیرا اساس نیایش، بر تسلیم و پذیرش است. بر گیرندگی است نه دهندگی. و نیروی تأنیث، اصل نرمی و گیرندگی موهبات الهی است. دعای زن، بر آستانه ی اجابت است و اگر این دعا در مراقبه اش صورت پذیرد، بدون شک قرین به اجابت است.
مسعود ریاعی