انسان زمانی بیدار و رهاست که بر فطرت خویش آگاه شود و بر اساس آن زندگی کند. نشانه ی این بیداری آن است که خود را جز “حق”، بنده ی هیچ کس و هیچ چیز قرار ندهد و نجات بخش را از درون خود جستجو کند و از چشمه ی خویش بنوشد. “وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرُونَ”؟! (پس چرا به درونتان نمی نگرید؟!)
مسعود ریاعی