واقعیتی که در بیرون هست، آلوده به تصوّرات ذهنی ماست. ما همواره تصویرهای ذهنی خود را می بینیم. به عبارتی آنچه که دریافت می کنیم، نه واقعی که شِبه واقعی است. هیچ کس نمی داند که آن بیرون چیست، جز آنکه درون را شناخته است. و آنکه درون را به تمامی بشناسد “زبانش ناگویا می شود “کَلَّ لِسانُهُ”! اگر خواهان واقعیتِ نابی، چاره ای نیست جز آنکه با سکوتی همه جانبه با آن روبرو شوی. یعنی خالی از هر برداشت و قضاوت باشی.
مسعود ریاعی