هیچ کس، هیچ نیرو و انرژی از خود ندارد. انرژی ما از انرژی خداست. تنها یک نیروست که وجود دارد، که توان انجام کار دارد، و آن نیز از آنِ خداست. ما با انرژی اوست که حیات داریم، که کار می کنیم، که این سو و آنسو می رویم. حال سوال این است؛ آیا درست و جوانمردانه است که ما با انرژی او، گناه کنیم، ستم نماییم، آزار رسانیم و دیگران را از نعمت زندگی محروم کنیم؟! این انرژی، امانتی در دستان ماست. یک سالک با انرژی خدایی اش، همان کاری را می کند که اگر خود خدا هم بود همان کار را می کرد. “به راه رحمت رفتن و عشق ورزیدن”.
مسعود ریاعی