کسی که خدا را بشنود، همه چیز را شنیده است. شنیدنِ “یک”، شنیدن همه چیز است. چه این “یک” در همه چیز حضور دارد. این “یک”، عدد نیست، واحد لایتناهی است. برای اینکه خدا را بشنوی، کاملا ساکت شو. بی برداشت باش. مگذار ارتعاش مزاحمی از ذهن تو برخیزد. چنین شنیدنی، خود “عمل” است. و تمامی پاسخ ها در این شنیدن نهفته است. “فَاَجِرهُ حَتَّی یَسمَعَ کَلامَ اللهِ” ( پس پناهش باش، تا کلام خدا را بشنود!)
براي سالك واصِل اين چنين شنيدني دعاست! حال آنكه براي ديگران حرف زدن دعاست! اين است فرق دعايي كه در تسليم محض است با دعايي كه منبعث از خواهش است!
مسعود ریاعي